A Cruel Taste of Winter

De dag begon niet doodgewoon als altijd (als dertien in een dozijn), maar wel op vrij onaangename manier. De kostganger waarvan sprake in de vorige blog had dan toch het hazenpad niet gekozen, maar kwam met een klap in de val terecht die op het plafond tussen de isolatie was aangebracht, en we werden dus wakker met een piepend gekerm dat door merg en been sneed. Alsof de ellende nog niet compleet was, vocht het wezentje een dappere strijd tegen de nijpende toestand, en schuurde de val nog enkele malen over het plafond, tot die tot stilstand kwam bovenop een lichtspot, en de doodsstrijd stilaan uitdoofde. Om de gruwel volkomen te verergeren, viel de hele handel bij het verwijderen van de spot van aan het plafond dan nog eens tegen de grond; de moorddadige ochtend was niet volledig zonder een portie lijkenschennis, ook al was het dan dat van een beestje dat nog geen 100 gram woog, en was het nog niet eens 6 uur…

Gelukkig kon ik mijn eega er toch minstens toe bewegen het diertje achteraan in de tuin tussen de afgevallen bladeren achter te laten, in plaats van het achteloos in de vuilnisbak te kieperen. De terloopse opmerking dat de plastieken muizenval ongedeerd was en mits enige reiniging zonder probleem opnieuw kon worden gebruikt, negeerde ik voor mijn eigen gemoedsrust en werd doorgespoeld met een flinke geut thee. (Over de sluimerende gruwel – “the enemy lies within”! – wil ik dan nog niet eens verder nadenken…) Dat hij toch maar niet terugkomt als poltergeist. (De muis dus, welteverstaan.)

Terug naar zaterdag dan, voor we aan het molesteren van muizen begonnen en de wereld nog een schone plaats was: Nigel Williams was in De Kollebloem op bezoek met zijn “Working Class Hero”. Nigel is één van die stand-up comedians die altijd overeind blijft (pun not intended); hij zegt gewoon ongezouten zijn mening, zonder te vervallen in platvloersheid, en dat is doorgaans tegelijk ook wat velen van ons denken. Hij slaat met andere woorden de nagel op de kop. Vermits in dat proces echter geen onschuldige fauna wordt vermoord, zou ik welhaast durven zeggen: allen daarheen!