Woensdagochtend was het zo onder meer ook tijd voor de jaarlijkse keuring van mijn 9-jarige Saab, die na de initiële kinderziekten de laatste paar jaren elke keer met vlag een wimpel naar buiten rijdt bij het AV-BTV. En toch sta ik elk jaar een beetje met knikkende knieën aan te schuiven, want hij gaat nu toch al naar de 200.000 km, en dus verwacht ik me elk ogenblik aan een negatief verdict van de Tuf-Tuf Club.
De laatste weken maakte diezelfde AV-BTV op de openbare omroep uitgebreid reclame voor hun persoonlijke stapje in de 21ste eeuw, nl. het maken van afspraken voor de technische controle via internet: niet meer aanschuiven, maar je onmiddellijk aanmelden op het afgesproken uur, en dadelijk worden verder geholpen! De halve dag indachtig die ik vorig jaar had verkwanseld met aanschuiven was zulks voor bibi uiteraard een geschenk uit de hemel, en dus maakte ik twee dagen voor mijn gepland bezoek een afspraak in de nog resterende online tijdstippen, helaas vrij vroeg 's morgens, wat mij eruit deed afleiden dat de halve wereld al een afspraak had gemaakt voor de iets orthodoxere uren. De boeking verliep zeer vlot, en ik kreeg een zeer efficiënte bevestigingsmail die mij aanraadde mij op het aangevraagde tijdstip met warmgelopen motor aan lijn 6 van het keuringsstation te Willebroek aan te melden. Aldus geschiedde, en om 9.15u stond ik geheel warmgelopen met dito wagen voor de grote poorten. Alleen...de genummerde lijnen van het genoemde keuringsstation gingen niet verder dan 4. Daarnaast waren nog 2 garagepoorten, waarbij duidelijk stond vermeld dat het alleen ging om herkeuring, keuring na ongeval, ingevoerde wagens en tweedehandswagens voor verkoop op afspraak. Gezien de lijn die er al stond te wachten, en de twee auto's bij de andere poorten, leek het erop dat er niet bepaald schot in de zaak kwam. Dus werd de oude Saab maar achter een prille Mercedes geparkeerd in de rij wachtenden, en besloot ik mij ten kantore te begeven om navraag te gaan doen naar de beloofde afspraak. In de keuringshal zelf bleken op dat ogenblik maar liefst twee (2!) mensen aan het werk, terwijl ondertussen het ene stalen ros na het andere de rij wachtenden vervoegde, die gestaag aangroeide tot een blinkende rups. De kantoren naast de keuringshal bleken zo verlaten als een cowboydorp na een zandstorm, en dus restte mij niets anders dan onverrichter zake terug in mijn stalen kooi te kruipen.
Toen de stoom bijna uit mijn warmgelopen motor en mijn oren begon te komen, mocht ik eindelijk uit de rij komen, en kreeg ik voorrang op een tweedehandswagen in 'de andere rij'. Ik begroette de keurende jongeling hartelijk uit erkentelijkheid om mij toch nog iets sneller van dienst te willen zijn, waardoor ik ervan uitging dat ze de afspraak te laat hadden opgemerkt. Na het positieve verdict bij de uitstoot - toch altijd wel een spanningsmoment bij een oude diesel - mocht ik dan weer verder, om...te stranden achter de vorige tweedehandswagen die daar nog steeds stond te wachten op verdere keuring. En we wachtten en wachtten, terwijl ik ondertussen maar liefst drie auto's die na mij in de reguliere rij hadden staan aanschuiven, ernaast vlotjes zag worden gekeurd, gewikt en gewogen, en al dan niet te licht bevonden. Zowat een half uur later was het dan eindelijk weer de beurt aan mijn koets, maar slechts nadat de heren onderling nog wat hadden gedold, een koffietje gedronken, een plaspauze ingevoerd, en dies meer. De opgeblonken glimlach, die ik tevoorschijn had getoverd om de keuring van mijn vervoersmiddel mogelijk wat vlotter te doen verlopen, was ondertussen al uitgeschoven tot een grimas, maar zou op de heren keurders vermoedelijk toch weinig impact hebben gehad, vermits de meesten onder hen hun beroep uitoefenden met de ernst van een begrafenisondernemer. Tenzij de temperatuur in de keuringshal daar natuurlijk voor iets tussenzat. In ieder geval mocht ik pas zowat anderhalf uur na aankomst de keuringshal verlaten met een diplomaatje dat mij toelaat het komende jaar de Europese wegen verder onveilig te maken met mijn oude kar.
En na deze laatste grote taak zijn we klaar voor het nieuwe jaar en het nieuwe decennium. Nog even terugkijken op wat geweest is (of niet), wie er geweest is (of niet), de gemaakte voornemens van het vorige jaar (niet!), de prettige en de minder prettige momenten. Ondertussen valt er alweer een nieuw laagje sneeuw dat onze wereld oppoetst voor het komende jaar en het komende decennium, ook al is het morgen dan weer gewoon weer een dag als alle andere. Wij lopen alvast warm...
1 comment:
Happy New Year!
Post a Comment