Your body, my body..

Valentijn ging aan ons voorbij - mits een klein geschenkje - wegens een dag gevuld met basketbal: met de meisjes een flinke bekerpandoering op het veld van Boom tegen flink uit de kluiten pupillen waar geen Willebroeks kruid tegen gewassen was, gevolgd door een reguliere thuiswedstrijd voor de Mix samen met de jongens, en 's avonds nog eens opdraven voor de thuiswedstrijd van de heren, waar de twee pupillenploegen A en B werden voorgesteld en mochten high-fiven met hun idolen in de herenploeg alvorens die match aanving. Een beetje basket-overkill voor een dag als je het mij vraagt, maar veel werd goed gemaakt door de vooruitzichten op "the day after".


Enkele weken geleden al hadden we tickets besteld voor een bezoek aan Körperwelten, omdat de vorige editie in Belgie werd gemist, en omdat er werd aangekondigd dat deze nu toch wel iets beters en speciaals was. Vervolgens zouden we - bij wijze van een vertraagd valentijnachtig diner - een hapje gaan eten in Brussel. Omdat Brussel uiteindelijk maar een goed half uur van Liezele verwijderd is, gingen we met de auto en niet met de metro. Dat was echter gerekend buiten de exotische markt die zich afspeelt net naast de Kelders van Kuregem. Behalve de markt die zich zondagochtend ontrolt aan het Zuidstation, blijkt er immers in de Ropsy Chaudronstraat nog een soort van overdekte exotische markt te zijn, die op zondag tot maar liefst 14 uur duurt, wat dus voor een onoverzienbare verkeerschaos zorgt, aangezien de marktbezoekers en -kramers zich maar in het wilde weg richting bestemming begeven, zonder daarom de verkeersregels in acht te nemen. We konden op de valreep nog de Kelders bereiken rond 15 uur, want dat was het tijdstip dat op onze voorafbetaalde tickets stond aangegeven als toegangstijd. Aan de ingang wachtte ons een onbegrijpelijk schouwspel: hoewel promotie werd gemaakt voor vooraf via het internet bestelde en betaalde tickets met aangegeven toegangstijden, bleek het gros van de bezoekers zonder ticket te zijn opgedaagd, wat voor hen resulteerde in wachttijden die meer dan twee uur bestreken. Na de verkeerschaos wachtte ons dus ook hier nog eens een onbegrijpelijke chaos, want onze tickets bleken geenszins voorrang te krijgen, en dus wachtte ons ook een relatief serieuze wachttijd, waardoor we pas na bijna anderhalf uur naar binnen konden.

Het bleek uiteindelijk wel de moeite waard. Het is een zeer uitgebreide tentoonstelling, waarin letterlijk elk deeltje van het menselijk lichaam nog eens afzonderlijk wordt ontleed en belicht, en die een mooie herhaling is van iedereen die ooit een anatomieles uit het hoofd heeft moeten leren. De gedachte dat het om mensen gaat die echt hebben geleefd, en hun lichaam aan het project hebben geschonken, gaat volledig naar de achtergrond, en in tegenstelling tot wat tegenstanders beweren is de tentoonstelling op geen enkel ogenblik griezelig of mensonterend. Het biedt, vooral voor mensen die nooit een dergelijke anatomieles hebben gekregen, een mooi overzicht over hoe het menselijk lichaam in elkaar zit. Hier en daar krijg je - wij hadden een audiogids die nog meer extra uitleg gaf - nog een gratis moraliserende les erbij, over het effect van roken op je longen, of hoe zwemmen goed is voor je wervelkolom.


We keerden met andere woorden tevreden terug, en dan vooral richting Brusselse Dansaertstraat, waar ons een tafeltje wachtte in het Baskisch tapasrestaurant Comocomo (in het Spaans letterlijk "Hoe ik eet"). Met je handen dus, en het tafeltje bleek een plaatsje aan de lopende band te zijn: langs de toog waar je aan zit passeert een soort van sushiband, waarop met de regelmaat van de klok steeds nieuwe tapas (of eigenlijk Baskische pintxos) worden geleverd, waar je naar gelieven van neemt. De kelner komt enkel langs om je drankbestelling op te nemen (vooral dan wijn - het restaurant heeft ook een immense wijnlijst - want de flesjes water passeren mee op de band), en verder neem je de tapas naar je smaak volgens de kleur van de bordjes (bv. groen zijn 'veggies', blauw zijn 'fishies', zwart 'meaties' enz.). Je bepaalt zelf hoeveel je eet, of je kaas, vlees, vis, groenten dan wel desserts eet, en hoe lang je wilt doorbrengen in het restaurant. Met een goed glas Spaanse wijn ideaal als avondvullend programma, ook al was het dan (voorlopig) zonder zuiderse temperaturen. Niet dat we de moraliserende lessen van Körperwelten daarmee hebben opgevolgd, maar dat is dan maar voor een andere keer. Neemt en eet, want dit is...een heel lekker adres!