Gisteren is hij dan eindelijk officieel aangesteld, de eerste zwarte President van de Verenigde Staten van Amerika. De Amerikaanse kiezers hebben resoluut gekozen voor een breuk met de politiek van Bush & Co., en hebben daarmee meteen voor een historisch resultaat gezorgd: voor het eerst in de geschiedenis van de Nieuwe Wereld werd een zwarte benoemd in het hoogste ambt ter wereld.
Hij heeft veel commentaar en tegenstand gekregen uit verschillende hoeken; voor de enen was hij te jong, voor anderen te zwart, voor nog anderen niet zwart genoeg, en voor velen beloofde hij te veel dat hij daarna niet zou kunnen nakomen. (So what? In Belgie krijgen we elke verkiezingen opnieuw allerlei dingen op de mouw gespeld die de volgende jaren nooit worden nagekomen, en geen haan die ernaar kraait, om vervolgens de volgende verkiezingen weer op dezelfde manier te stemmen.) Toch kreeg hij felicitaties van de hele wereld, die opgelucht ademhaalde dat het hoofdstuk met de Texaanse cowboy nu eindelijk achter de rug is. Zelfs van eerste minister Poetin (nog steeds de president achter de schermen) die zijn eigen Russisch-positieve zelf was en toch maar weer een waarschuwing meegaf, nl. dat de hoop en de verwachtingen niet te hoog mochten zijn.
Maar, het feit alleen al dat deze man, van een blanke Amerikaanse moeder en een zwarte Keniaanse vader, het zover schopt, terwijl, zoals hij zelf aanhaalde, zijn zwarte medemensen nog verscheidene jaren na de post-bellumperiode, voor verschillende diensten op een aparte (of geen) bediening moesten rekenen, is op zich het allergrootste bewijs dat een dergelijke verandering mogelijk is, en hiermee ook al gebeurd is. Zijn eerste werkdag, waarin hij een hele reeks maatregelen doorvoerde die in de lijn van zijn beloften liggen, en maatregelen opschortte die de regering Bush nog trachtte door te drukken, laten ons alleen maar het beste verhopen voor de toekomst. Yes, he can, en de change die ze nodig hebben zal er ongetwijfeld bij mondjesmaat wel komen. Met of zonder het enthousiasme van Poetin!
Hij heeft veel commentaar en tegenstand gekregen uit verschillende hoeken; voor de enen was hij te jong, voor anderen te zwart, voor nog anderen niet zwart genoeg, en voor velen beloofde hij te veel dat hij daarna niet zou kunnen nakomen. (So what? In Belgie krijgen we elke verkiezingen opnieuw allerlei dingen op de mouw gespeld die de volgende jaren nooit worden nagekomen, en geen haan die ernaar kraait, om vervolgens de volgende verkiezingen weer op dezelfde manier te stemmen.) Toch kreeg hij felicitaties van de hele wereld, die opgelucht ademhaalde dat het hoofdstuk met de Texaanse cowboy nu eindelijk achter de rug is. Zelfs van eerste minister Poetin (nog steeds de president achter de schermen) die zijn eigen Russisch-positieve zelf was en toch maar weer een waarschuwing meegaf, nl. dat de hoop en de verwachtingen niet te hoog mochten zijn.
Maar, het feit alleen al dat deze man, van een blanke Amerikaanse moeder en een zwarte Keniaanse vader, het zover schopt, terwijl, zoals hij zelf aanhaalde, zijn zwarte medemensen nog verscheidene jaren na de post-bellumperiode, voor verschillende diensten op een aparte (of geen) bediening moesten rekenen, is op zich het allergrootste bewijs dat een dergelijke verandering mogelijk is, en hiermee ook al gebeurd is. Zijn eerste werkdag, waarin hij een hele reeks maatregelen doorvoerde die in de lijn van zijn beloften liggen, en maatregelen opschortte die de regering Bush nog trachtte door te drukken, laten ons alleen maar het beste verhopen voor de toekomst. Yes, he can, en de change die ze nodig hebben zal er ongetwijfeld bij mondjesmaat wel komen. Met of zonder het enthousiasme van Poetin!
1 comment:
Ge ziet Ann, af en toe een goei zonnebankske en ge wordt zowaar president van de grootste verzameling onbetaalbare kredietlening-bezitters ter wereld!
We zijn vandaag dag 3: what gonna be changed today ??
Post a Comment