Wednesday 17 December 2008

Pretty Paracetamol

Al voor de tweede keer in iets meer dan een week tijd heb ik weer te kampen gehad met een aanval van migraine. Voor mensen die er niet mee bekend zijn, is het altijd weer moeilijk om het fenomeen uit te leggen. Hoewel het vrij veel voorkomt, en bij vrouwen volgens de statistieken drie keer zoveel als bij mannen, is er nog steeds geen enkele dokter of website die er een plausibele verklaring voor kan geven. Ondertussen weet de wetenschap wel wat het is (vernauwen en verwijden van de bloedvaten in het hoofd), en hoe het ontstaat (hormonaal, door stress), of waardoor het wordt getriggerd (bepaalde voeding, te weinig slaap), maar het 'waarom' van de pijn blijft nog steeds een groot vraagteken en de enige remedie is niet anders dan een zeer zwaar geneesmiddel - hetzij ontstekingswerend en koortsremmend, hetzij specifieke migrainegeneesmiddelen - want alle paracetamollekes en aspirientjes ten spijt laat migraine zich niet zomaar verdrijven. Gelukkig lijd ik nog enigszins aan een 'milde' vorm, want mijn migraine gaat niet gepaard met verdovingsverschijnselen, flauwvallen, overgeven, maar toch wel met de karakteristieke stekende pijn, ofwel over de hele schedel, ofwel aan een kant van het hoofd, de 'aura' (zgn. 'slingers' in het zicht zien) die een aanval voorafgaat, misselijkheid en overgevoeligheid voor licht en geuren. Een paardenmiddel, bij voorkeur met codeïne - in Frankrijk heb ik ooit een stevig exemplaar ontdekt met zowel codeïne en cafeïne dat officieel en vrij bij de apotheek kan worden verkregen, waarvan ik dan steeds weer een paar doosjes meebreng - brengt vrijwel onmiddellijk soelaas, doch niet zonder de gebruikelijke bijwerking dat je bijna letterlijk wordt geveld als een paard. Het middel in kwestie, Prontalgine, verbiedt niet voor niets het besturen van machines en voertuigen als je het hebt ingenomen. En verder kan je dan niets anders doen dan gaan liggen en de kamer zo stil en donker mogelijk maken. Zelfs met de cafeïne slaag je er dan toch nog in om te slapen. Maar je dag, en alle activiteiten die je gepland had, zijn er onverbiddelijk aan, want tegen de tijd dat je er weer bovenop bent, en je 'aching brow' volledig weer gesooth is, is de dag ook weer voorbij. En wat kan een mens dan anders doen dan verder liggen wegsuffen in de zetel met de filmversie van Jane Austen's Pride and Prejudice op TV?

1 comment:

Marrek O'Polo said...

Ja, daar heb ik voorlopig en "gelukkig" nog geen last van... maar ik onthoud wel deze tip: je weet maar nooit!!