It's the end of the world as we know it

Een druk en bewogen jaar 2007 loopt stilaan naar zijn einde toe...

België heeft nog altijd geen regering - maar met een beetje geluk toch wel een interimregering tegen het einde van deze week, of toch niet, of toch wel... In Duitsland heeft men een vlaag van kindermoorden achter de rug, en ook in andere (welgestelde) landen is steeds meer sprake van kinderen die dood of levend, maar aan hun lot overgelaten worden teruggevonden... De kleine Maddie is nog steeds niet gevonden maar er is wel weer iemand die weet waar ze zou te vinden zijn, ... en de Franse président de la République Nicolas Sarkozy heeft een lief en het is een voormalig fotomodel...

De meeste uiteenlopende, waanzinnige, nietszeggende, wraakroepende, ontroerende enz. boodschappen worden in de media op ons losgelaten met een 'casualness' waarbij men zich stilaan afvraagt of er überhaupt nog iemand is die er enig gevoel bij heeft, werkelijk aandacht aan besteedt of een moment bij stilstaat. Een nieuwsitem dat de ene dag de ether wordt ingeblazen heeft enkele uren later al geen bestaansreden meer, of is door de massa alweer vergeten.

In hoeverre kan die onhoudbare stroom van informatie, kleine en grote nieuwsfeiten, nog iemand treffen, en vooral: wie heeft een boodschap aan de zoveelheid van "casualties"? Voor wie een poging doet om al deze nieuwsfeiten een beetje studie ten gronde te geven door alles met dezelfde interesse en empathie te bekijken, lijkt het alsof de wereld stilaan gek aan het worden is of steeds maar sneller draait, en dat er geen houden meer aan is...

De oplossing voor dit alles? SNEEUW!

De wereld (vooral dan het noordelijk halfrond) is dringend toe aan een goeie ouderwetse portie van deze witte warrelende wolligheid, die het land bedekt met de kleur van de onschuld en alles doet stilvallen tot een allesoverheersende rust. RUST! Uiteraard wordt er met kerstdag in zicht weer hevig gespeculeerd en door weermannen geïnsinueerd, maar de harde realiteit is dat het in ons eigen landje alweer een tijdje geleden is dat we nog enkele dagen noemenswaardige sneeuw hadden.



Mooi, niet?

Zij die naar de Alpen vertrekken hebben meer geluk...

Il est cinq heures...

Het uitstapje naar Parijs is alweer anderhalve week geleden, en lijkt een ver verleden, maar het was een absolute voltreffer, en zeker voor herhaling vatbaar.

Het hotel dat ik via internet geboekt had, de Villa Panthéon, is ideaal gelegen voor wie wat van de stad wil zien, en niet al te veel tijd in z'n kamer wil doorbrengen. Ondanks het feit dat ze pal in het "uitgaanscentrum" lag (vlakbij Boulevard St. Germain, in dezelfde straat als de Sorbonne en het Collège de France, op 10 min. stappen van de Nôtre Dame), kon ik ze via internet boeken voor een "luttele" 160 euro per nacht, daar waar andere, gelijkaardige (4-sterren)hotels in de buurt gewoonlijk rond de 220 euro schommelen. Weliswaar kleine kamers, maar zeer verzorgd, in Engelse stijl, met een gezellige bar, en door het dakraam uitzicht op een hel verlicht Panthéon. 's Morgens was er voor de liefhebbers een ontbijt voor 18 euro, wat naar Parijse normen niet zo duur is, in acht genomen dat dit een zeer uitgebreid ontbijtbuffet is waar je al een heel eind de dag mee doorkomt, en je doorgaans in Parijs voor een koffie met croissant al zo'n 9 euro betaalt.



De eerste dag na aankomst hebben we onder een heerlijk winterzonnetje doorgebracht in de ruime buurt van het hotel, met o.a. een bezoekje aan het Musée de Cluny, de Nôtre Dame, een romantische wandeling (cliche!) langs de Seine, een aankoop in de Engelstalige Shakespeare-boekhandel voor de obligate "Kilometer zero Paris"-stempel. Verder wat uitgebreide lèche-vitrine, een drankje in een Bar Tabac, de kraampjes van de bouquinistes langs de Seine afschuimen, enz. Kortom, een beetje typisch toeristisch gedrag om te ontstressen en ons niet te laten vastpinnen op de courante "must see's".

De avond hebben we doorgebracht in een druk bezocht sushirestaurant dat domweg werd aangeprezen in een tijdschrift, in de rue Monsieur Le Prince, waar het ene naast het andere bleek te zijn. Volgens de (snobistische) commentaren van enkele Parijse sites niet echt goede keuken, noch gezelligheid of service, geen echte Japanners, sushi niet volgens de kunst gesneden, en noem maar op, maar voor ons kwam het er gewoon op aan sushi te kunnen eten aan een prijs die niet zo buitenissig is als in België. En de vis was kraakvers, dus absoluut niks op aan te merken!

De zondag werd aangevat onder een gietende plensbui, een ideale dag dus voor wat gepland was, nl. een bezoek aan - vooral - de impressionisten in het Musée d'Orsay. We hadden nog andere plannen voor die dag, maar dat was buiten de zowat 800 andere toeristen die slanggewijs stonden aan te schuiven om binnen te geraken. We wisten met name niet dat de eerste zondag van de maand het Musée d'Orsay gratis inkom biedt aan al haar bezoekers, waardoor het natuurlijk uitermate druk was. Een tip dus voor iedereen die naar Parijs trekt: je kan gratis binnen op de eerste zondag van de maand, maar je moet er wel een slordige 1,5 uur aanschuiven voor over hebben... Maar het is uiteraard de moeite waard!

De maandag was fris maar weeral zonnig, en om de tijd wat te rekken hadden we opnieuw niet echt grootse plannen voor die dag, tenzij maar weer wat rondslenteren en een beetje pre-kerstshopping te doen. Om in de sfeer van de impressionisten te blijven, een bezoek aan Montmartre met z'n Moulin de la Galette, een wandeling langs het straatje waar Dalida haar laatste adem uitblies, de enige wijngaard van de stad en de vroegere Auberge Au Lapin Agile, waar nu een cabaret is gevestigd... Toerisme ten top!

De shopping viel gedeeltelijk in het water, doordat La Samaritaine gesloten was wegens langdurige werkzaamheden. Een blik op de site had zulks natuurlijk op voorhand kunnen duidelijk maken. Dan maar een flinke wandeling richting de Galeries Lafayette om aan onze shoppingdrang te voldoen. Teveel volk, de laatste uren voor de terugreis, niet echt duidelijk in het oog springende kerstcadeaus, enz. maakten dat het niet echt een groot succes was. De volgende keer zeker een lijstje opstellen! Gelukkig maakte de aanwezigheid van de in België nog steeds niet verkrijgbare Jelly Beans veel goed.

Parijs, altijd genoeg te zien en te doen...